Ödeme Duvarını Atlama (Makaleler, Bloglar, vb.)

“Modern” web ile ilgili en sinir bozucu şeylerden biri ödeme duvarlarıdır. Gittikçe daha fazla yayıncı, içeriklerini premium aboneliklerin veya e-posta kayıt formlarının arkasına kilitlemeyi seçiyor. Ve bu makalede, ödeme duvarlarının neden var olduğunu ve bunları nasıl atlayacağınızı açıklayacağım.

Premium içerik için ödeme yapmaktan kaçınma eylemini kesinlikle tasvip etmediğimi kesinlikle belirtmek isterim. Yayıncılar çalışmaları için ödüllendirilmelidir ve buna saygı duyuyorum. Ancak sorunlara neden olan sadece New York Times gibi büyük yayıncılar değil.

Medium'daki birçok blog, insanları e-posta adreslerini paylaşmaya zorlamak için sınırda gölgeli taktikler yapıyor. Ve nasıl olduğunu açıklamak için elimden geleni yapacağım. Diğer bir sorun, sitelerin GDPR düzenlemeleri nedeniyle tüm AB bölgesinden erişimi engellemesidir. Daha fazlası yakında.

Teknik kısmı atlamak istiyorsanız, doğrudan araçlar bölümüne atlamak için buraya tıklayın.

Paywall nedir?

En temel terimlerle, ödeme yapılması amaçlanan web sitesi içeriğini korumak için bir ödeme duvarı kullanılır. Maliyet, parasal - abonelik - veya bir bültenin büyümesine yardımcı olacak bir e-posta adresi olabilir.

Bir ödeme duvarı kullanmanın ardındaki mantık oldukça basittir: reklam engelleyiciler, yayıncıların gelir akışlarını engelliyor. Ve bu şimdi on yıldan fazla bir süredir oluyor.

Google, 2017'de “[…] 600 milyondan fazla cihazın reklam engelleyici kullandığını” bildirdi. Bu sayının o zamandan beri katlanarak arttığını varsaymak doğru olur.

Büyük bir yayıncıysanız ve reklam gelirine bağlıysanız , abonelik modeline geçmek mantıklıdır. Ancak benim bu konuya bakış açım arama motorlarıyla ilgili.

Özellikle, yayıncıların Google gibi arama motorlarının içeriklerini taramasına ve dizine eklemesine nasıl izin verdiğini, ancak arama yapanın bunu okumasına nasıl izin vermediğini.

Arama motorları ödeme duvarlı içeriğe nasıl erişir?

Öyleyse, neler olduğunu ve bu makaleyi neden ilk başta yazdığımı açıklayayım. Açık kaynaklı analiz makalem için araştırma yaparken, reklam engelleyicilerin analiz raporları üzerindeki etkisini bilmek istedim.

Özellikle, reklam engelleyicilerin Google Analytics gibi araçların raporlanmasını nasıl etkilediği.

Bunun için arama sorgum şuydu: "reklam engelleyici analiz izleme" .

Ve işte Google'ın arama sonucu:

İlk sonuç Towards Data Science'dan gelir ve bu, öne çıkan bir snippet'tir . Bu snippet'ler, Google'ın size belirli bir soruya hızlı yanıt verme yöntemidir. Ve otoriteyi ima etmek için arama sonucu sayfasının en üstüne yapıştırılırlar.

Yine de, cevap oldukça basit, ama daha fazlasını bilmek istedim. Bu yüzden makalenin bağlantısını tıkladım. Ve bu da beni karşılayan sayfa:

Benim ilk düşümcem? Bu can sıkıcı bir durum. İkinci düşüncem? Google bu makaleyi nasıl gördü ve arama sonuçlarında nasıl tanıttı?

 Tabii ki, cahil olmaya çalışmıyorum. Medium'un ayda kaç makale okuyabileceğinizi sınırladığını biliyorum. Yine de, kaç tane okuduğunuzu takip etmek mümkün değildir. Özellikle Medium bloglarınız için özel alan adları kullanabileceğinizi düşünürsek.

Bu durumda Towards Data Science, içeriğini Medium'da yayınlıyor. Medium, içerik oluşturuculara platformlarıyla yayınlayarak para kazanmanın bir yolunu sunar. Kişisel bir güven meselesinden çok bir iş ilişkisi. Ama benim zaafım burada.

Bu içeriğin gelişmesi için, büyük ölçüde arama motoru trafiğine bağlıdır.

Bu nedenle, Google Crawler'a hem sayfanın tüm içeriğini görmesi hem de arama sonuçlarında dizine eklemesi için ücretsiz bir geçiş izni verilir. Ve yukarıda gördüğümüz gibi, bu arama sonuçları yetkili statüsüne yükseltilebilir. Ki, dürüst olmak gerekirse, hiçbir anlam ifade etmiyor.

Google'ın ödeme duvarlı içerik konusundaki tutumu

Google, şema işaretlemesini kullanarak ödeme duvarlı içeriğin nasıl yapılandırılacağına ilişkin resmi bir kılavuz oluşturmuştur. Resmi belgeleri burada görebilirsiniz.

Özetle:

• Google, içerik gizlemeye izin vermez.
• Ödeme duvarlı içerik, ödeme duvarının arkasına gizlenmiş olan bölüme kadar işaretlenmelidir.

Google'ın bu kuralları ne kadar etkin bir şekilde uyguladığı bilinmiyor.

Durum tespitimi Veri Bilimine Doğru yaptım ve işte o sayfada kullandıkları kod:

 mainEntityOfPage: https://towardsdatascience.com/how-much-data-is-missing-from-your-google-analytics-dashboard-20506b26e6d isAccessibleForFree: False cssSelector: .meteredContent

Burada görebileceğimiz gibi, isAccessibleForFree False şeklindedir ve CSS seçicisi .meteredContent olarak ayarlanmıştır. Medium'un ödeme duvarlı içeriğin nasıl yapılandırılacağına ilişkin Google yönergelerini izlediğini söylüyor.

“.meteredContent” seçicisi nedir?

Bu seçici, Google gibi arama motorlarına bir kullanıcının okuyabileceği ücretsiz makale sayısının bir sınırı olduğunu söylemek için kullanılır. Medium durumunda, ayda 3 ücretsiz makaledir.

Kuşkusuz, Medium'un gerçek bir yanlışını bulmak için bir avdayken elim boş geri döndüm. Mantıken, Google'ın tüm makaleleri görebilmesi mantıklı değil, ancak gerçek okuyucular kaydolmaya zorlanmadan önce yalnızca 3 makale okuyabiliyor. Google bu tür davranışlara izin vermekten çok mutlu görünüyor ve söyleyebileceğim başka bir şey yok.

 Google, içeriğin erişilebilirliğine önem vermek yerine içeriğin kalitesiyle daha fazla ilgilendiğini açıkça belirtti. Şirket başlangıçta, yayıncılara ilk kez gelen ziyaretçiler için en az 3 ücretsiz makaleye izin vermelerini söyleyen yönergeler yayınladı. Bu, Medium ile gördüklerimiz için geçerlidir. Ancak, son yıllarda Google, yapılandırılmış biçimlendirmeye geçti. Bununla ilgili daha fazla bilgiyi Google'ın "Arama algoritmaları nasıl çalışır" makalesinde okuyun.

GDPR nedeniyle AB'de engellendi

Bazı durumlarda erişimi tamamen engelleyen web siteleriyle karşılaşabilirsiniz. Bu, büyük ölçüde AB okuyucularının erişimini engelleyen ABD merkezli yayıncılar için geçerlidir. Ve bunun basit nedeni, Avrupa'dan gelen GDPR - gizlilik düzenlemeleridir.

Yukarıdaki görüntü, eldeki web sitesinin AB ziyaretçileriyle “önemsediğini” ima etse de, pratik açıdan durumun böyle olmadığı açıktır. Yayıncıların bunu yapmasının nedeni, kullanıcılar hakkında veri toplayan karmaşık reklamcılık teknikleridir. Ayrıca, belirli bir bölge için hangi verilerin izlendiğini sınırlamak yerine, bazıları erişimi tamamen engellemeyi tercih ediyor.

Ödeme duvarları nasıl atlanır

Pekala, ödeme duvarlarının ardındaki tüm dramları ve mantığı geçelim. Bunun yerine, bir ödeme duvarını hızla atlamak için kullanabileceğiniz bazı araçları keşfedelim.

12ft Merdiven

Ödeme duvarını aşmanın en hızlı yolu 12ft Ladder web sitesini kullanmaktır. Tek yapmanız gereken bir ödeme duvarına bağlanan URL'yi girmek ve gerisini 12ft halledecek.

 https://12ft.io/[link to the paywalled website]

Nasıl çalıştığına gelince, oldukça basit. Haber siteleri, yayıncılar ve diğer içerik sağlayıcılar ödeme duvarları kullanır ancak Google Crawler'ın sayfalarını görmesine izin verir. Bu bağlamda 12ft, size tam sayfayı göstermek için Google Cache özelliğini kullanır.

Bildiğim kadarıyla, 12ft The New York Times'ı atlamayı desteklemiyor.

Ödeme Duvarlarını Atla

Bypass Paywalls tarayıcı uzantısı, GitHub'da barındırılan açık kaynaklı bir projedir. Bu özel uzantıyı kullanmak için kendiniz yüklemeniz gerekir. Google Chrome marketplace veya Mozilla'dan indirilemediği için.

Uzantının kendisi Chrome, Firefox ve Edge tarayıcıları için kullanılabilir. Son fakat en az değil, projenin GitHub'da 20.000'den fazla yıldızı var. Bu nedenle, hem zamana göre test edilmiş hem de güvenilirdir. Bu uzantıyla atlayabileceğiniz sitelerin tam listesi proje sayfasının kendisindedir.

Arşiv

Archive Today projesi, diğer birçok ödeme duvarı atlama aracına benzer şekilde çalışır. Sayfaları, bir arama motoru tarafından taranmış gibi arşivler ve görüntülemeye çalıştığınız sayfanın okunabilir bir sürümünü size geri verir.

Bu yöntemin genellikle, insanların ödeme duvarlı içeriğin arkasında hikayeler gönderdiği Hacker News gibi sitelerde kullanıldığı görülüyor. Söyleyebileceğim kadarıyla, NY Times, Financial Times, The Wall Street Journal ve diğer pek çok sitede gayet iyi çalışıyor.

Gizli Mod

Bazı durumlarda, bir web sitesi kaç tane ücretsiz makale okuduğunuzu izlemek için tanımlama bilgisi verilerini depolar. Limite ulaştığınızda, ödeme duvarınız olacaktır. Ve bunu atlatmanın daha kolay yollarından biri Gizli Mod'dur. Özel mod olarak da bilinir.

Herhangi bir modern tarayıcıda Ayarlar'a gidip yeni bir Özel Pencere seçerek Gizli'ye erişebilirsiniz. Bu size sadece çerez geçmişi olmayan bir "boş sayfa listesi" verecektir, yani devam edip bir çerez ödeme duvarının arkasına gizlenmiş içeriğe erişebilirsiniz.

Incoggo

Incoggo'nun arkasındaki insanlar, reklam engelleyici pazarına girmeyi planlıyor. Ancak şimdilik, ödeme duvarlarını atlamak için ücretsiz Mac tabanlı yazılımlar sağlıyorlar. Yine, bu yazılım yalnızca OSX kullanıcıları tarafından kullanılabilir, ancak bir Windows sürümü yakında ortaya çıkacaktır.

En son blog haberlerine bakıldığında, projenin aktif olarak geliştirilmekte olduğu görülüyor. Bu iyi bir haber çünkü yazılımın gerektiğinde çalıştığı anlamına geliyor. Incoggo'nun hangi yayınları ve siteleri atlayabileceğine gelince - resmi web sitelerini kontrol edin.

Ödeme duvarlarını atlamak etik mi?

Bence hepimiz değişen ahlaki pusula seviyelerinde çalışıyoruz. Her iki tarafta da tartışılacak çok fazla argüman var. Ve makalenin başında belirttiğim gibi, yayıncıların premium içerik için abonelik ücreti alabilmesi gerektiğini düşünüyorum.

Tek sorunum bu sürecin şantaj haline gelmesi. Başka bir deyişle, neden Google gibi arama motorlarına ayrıcalık verip diğer tüm kullanıcıları kilitleyesiniz?

İçeriklerine ödeme duvarları ekleyen yayıncılara bağlantı veren gerçek bir ücretsiz makale okumak nadir değildir.

Sadece bir makale okumak için yılda 50 dolar ödemeye gerçekten değer mi? Aynı şey, bir zamanlar ücretsiz olan, ancak ödeme duvarına rağmen hala bağlantılı olan makaleler için de geçerlidir.

Durum ne olursa olsun, umarım bu rehber size en azından bazı yararlı bilgiler vermiştir.